top of page

IN STILTE

1 november 2020

Ik stapte in stilte en ik bleef maar gaan. Uiteindelijk kwam ik aan in de abdij van Maredsous waar ik twee nachten zou logeren.

Samen met de andere gasten at ik er in stilte. De oudere man rechts van me had duidelijk honger, want hij had zijn chocolade puddinkje (je weet wel, zo eentje met slagroom op in een plastieken potje) al geopend nog voor de soep kwam. Ik genoot ervan om hem te zien genieten van de maaltijd. Toen hij dat doorhad, stak hij vragend zijn duim omhoog. Ik herhaalde zijn gebaar (en om eerlijk te zijn: ik was als vegetariër bijna echt vergeten hoe lekker een hamburger niet kan zijn!) en zo vonden we elkaar in onze eenzaamheid.

Toen ik mijn tocht weer verderzette, bedacht ik mij hoe mooi dat was. Samen zwijgen is volgens mij een van de meest verbindende dingen die mensen kunnen doen. Naast samen dansen natuurlijk. Maar dat is voor later. ♡

bottom of page